Simon Zijp: de kritische knuffelbeer, die een enorm gat achterlaat

In dit artikel:

Simon Zijp, 61, is maandag plotseling overleden tijdens vakantie in Spanje. Zijp was jarenlang de bekendste doelmanstrainer van Nederland: hij werkte met vrijwel alle Oranje-keepers en met meer dan de helft van de Hoofdklasse-doelmannen. Zijn overlijden raakt de hockeywereld diep omdat hij zowel sportief als persoonlijk een verbindende en invloedrijke figuur was.

Pirmin Blaak, oud-speler en zakenpartner, vertelt dat Zijp meer dan alleen een trainer was — hij was een mentor en “als een tweede vader”. Blaak voetbalde vanaf zijn jeugd met Zijp als begeleider en bouwde later samen met hem een keepersschool; Zijp trad daar op als compagnon en hoofd opleidingen vanaf ongeveer 2013. Hij combineerde zijn werk bij Oranje met het aansturen en opleiden van keeperstrainers door het hele land en bleef volgens Blaak tot op hoge leeftijd een van de beste vakmensen in zijn specialisme.

Zijp had zelf ook een rijke spelerscarrière. In de jaren negentig was hij reserve bij het Nederlands elftal dat in 1990 goud pakte op het WK in Pakistan; eerder, in 1982, nam hij op het jeugd-WK in Maleisië strafballen voor zijn team. Collega’s herinneren zich hem als fysiek sterk, technisch vaardig (onder meer een krachtige push) en competitief — maar vooral warm en sociaal. Stephan Veen, die met hem op dat gouden WK sliep, omschrijft hem als een grote, levenslustige kerel die ook voor jongere spelers klaarstond.

Persoonlijke anekdotes schetsen Zijp als een no-nonsense type met een groot gevoel voor gezelligheid: hij was timmerman voordat hij fulltime bij de hockey kwam, bouwde zijn eigen huis in Drenthe en genoot van strand en natuur. Bekenden vertellen over zijn praktische levensstijl (een herkenbare werkbus, later een Citroën C1), zijn liefde voor een klein flesje whisky op toernooikamers en zijn gewoonte om na wedstrijden spelers te bellen en te begeleiden. Zijn aanpak was intensief en veeleisend — met oefeningen die keepers tot het uiterste duwden — maar ook persoonlijk en zorgzaam, wat hem geliefd maakte bij velen.

Sportief is Zijns' nalatenschap zichtbaar: hij speelde een belangrijke rol in de voorbereiding van topspelers als Anne Veenendaal en Pirmin Blaak, onder meer op beslissende situaties zoals shoot-outs bij grote finales. In de hockeygemeenschap werd zijn overlijden dinsdagochtend via de Batavieren-groep (de vereniging van oud-internationals) bekendgemaakt; de reacties spreken van ontsteltenis en verdriet, omdat Zijp overal opduikte en met bijna iedereen goed kon opschieten.

Kortom: Simon Zijp laat een groot vakinhoudelijk en menselijk gat achter. Zijn combinatie van vakmanschap, onvoorwaardelijke betrokkenheid bij keepers en warme, directe persoonlijkheid maakte hem tot een markante figuur in het Nederlandse hockey.