Bram Lomans (50) schittert met zoons Maxwell en Toby in Derde Klasse
In dit artikel:
Bram Lomans, tweevoudig olympisch kampioen en inmiddels boven de vijftig, speelt dit seizoen niet bij de veteranen maar in Heren 1 van De Kieviten in de Derde Klasse—samen met zijn zonen Maxwell (21) en Toby (16). Twee uur voor de Silver Cup-wedstrijd tegen Groen‑Geel zegt Lomans over het bijzondere gelegenheidsproject: “Het is fantastisch om met mijn kinderen te spelen.” De keuze ontstond nadat coach Pieter Holst vroeg of Lomans wat spelers wist; Toby meldde zich direct aan, Maxwell werd overgehaald doordat zijn vader hem naar Amsterdam kan meenemen. Zo vervult Lomans een lang gekoesterde wens: in één team staan met beide zoons.
Als speler heeft Lomans vrijwel alles bereikt: olympisch goud (Atlanta 1996, Sydney 2000), wereldkampioen (1998), 206 interlands met 140 goals en een landskampioenschap met HGC. Toch is zijn rol nu veranderd. De ooit gevreesde strafcornerschutter is fysiek niet meer in staat om krachtig te slepen—knie en hamstring beperken hem—en hij geeft de corners nu aan, vaak aan zoon Maxwell. Maxwell heeft dit seizoen zijn vaders techniek duidelijk geërfd: in de eerste zeven wedstrijden scoorde hij zestien keer uit sleeppushes. Ook Toby scoorde meteen raak bij zijn eerste sleeppush in Heren 1. Lomans himself kon het niet laten en nam eenmaal een corner: “De bal vloog keurig in de rechterbovenhoek,” zegt hij met een glimlach.
Buiten het veld houdt Lomans zich ook bezig met tennis; onlangs veroverde hij zilver op het wereldkampioenschap voor 50‑plussers met het Nederlands team. Op het veld fungeert hij opnieuw als regisseur achterin: ondanks dat hij langzamer en minder explosief is dan vroeger, blijft zijn overzicht en balbeheersing doorslaggevend. Tegenstanders merken dat: soms wordt er in het veld gegrapt dat ze “druk moeten zetten op die ouwe vent,” en het team ontving zelfs een ludieke mail met het verzoek dat Lomans niet over de middenlijn mocht komen.
Sportief levert de komst van de familie Lomans meteen resultaat op. Na acht competitiewedstrijden staat De Kieviten op de tweede plaats. In de Silver Cup-draw bleek hun meerwaarde extra duidelijk tijdens de vierde ronde: tegen Groen‑Geel—dat twee niveaus hoger speelt—knokte De Kieviten zich terug van 3-1 naar 3-3 en won uiteindelijk via shoot-outs. Lomans speelde de volle zeventig minuten, maar liet de beslissende penalties aan de jongere garde over; hij zei dat zijn lichaam dat simpelweg niet meer toeliet, al had hij bij een laatste minuutcorner wellicht anders besloten.
Het verhaal van Lomans bij De Kieviten is er een van plezier en familieverbondenheid: een oud‑ster die zijn ambitie en ervaring inzet om samen met zijn kinderen het spel te beleven, jonge talenten te begeleiden en het team kwalitatief te versterken—zonder de heroïsche kanonskogel die hem ooit wereldberoemd maakte.